Geertje Vierhout

Onzekere toekomst?

De Corona crisis duurt nu al een paar maanden. Na de eerste schrik en paniek lijkt alles weer wat normaler te worden. Tegelijkertijd is niets meer normaal. We moeten nog steeds afstand houden terwijl we juist steeds meer verlangen naar nabijheid. We vragen ons af hoe lang het allemaal nog gaat duren, en hoe de toekomst er uit zal gaan zien. Laait het virus straks weer op of dooft het verder uit? De toekomst is onzeker.

Mijn werk als bruidsfotograaf ligt grotendeels stil. Veel bruidsparen willen (begrijpelijk) niet trouwen met 1,5 meter afstand van iedereen. Geen knuffel van ouders, familie en vrienden, keuzes maken wie wel of niet mag komen met slechts 30 (straks 100) toegestane gasten. Het grote feest wat ze misschien in gedachten hadden kan sowieso niet doorgaan.
De drukste trouwmaanden april, mei en juni zijn voor mij dit jaar dus rustiger dan ooit. En ook voor de maanden daarna worden bruiloften al uitgesteld. Dat geeft een raar en soms wat rusteloos gevoel: de komende maanden heb ik bijna geen werk, veel minder inkomen, veel onzekerheid. Toch wil ik me hier niet teveel door laten beïnvloeden. Als ik af en toe een baalmoment heb hou ik mezelf voor dat er nog steeds tienduizend redenen tot dankbaarheid zijn: we zijn samen, we zijn gezond, we wonen heerlijk buiten. Ons leven gaat nog redelijk hetzelfde door, mijn man kan gewoon naar zijn werk en ik probeer te genieten van de vele vrije tijd die ik nu heb. Ik geniet vooral van het vele mooie weer; de natuur is in deze rare lente juist op z’n allermooist lijkt het wel, en ik wandel veel. Ik mis de kerkdiensten, maar gelukkig kunnen we online meekijken en luisteren, al kijk ik er heel erg naar uit weer ‘gewoon’ naar de kerk te kunnen gaan.

Helemaal werkloos ben ik gelukkig nog niet. Er zijn ook een paar bruidsparen die wel trouwen. In het klein, met soms maar een paar mensen erbij. Om als fotograaf daar dan bij te mogen zijn is heel bijzonder. Één van deze bruidsparen hield een korte kerkdienst, met slechts de predikant en de ouders erbij, en ik als fotograaf. Heel raar met een paar mensen in zo’n lege kerk, maar ook heel indrukwekkend. Ook in coronatijd kreeg dit bruidspaar God’s zegen mee. In deze dienst luisterden we samen naar het lied ‘een toekomst vol van hoop’ van Sela. Dit lied was ook het thema van het paasmagazine van dit jaar, waaraan ik als fotograaf mee mocht werken. Een lied wat mij elke keer als ik het hoor heel erg raakt. Want is onze toekomst op aarde niet altijd onzeker, ook zonder Corona? We zijn ons er nu alleen nog meer van bewust. Wat is het dan een troost om te weten dat er tóch een toekomst vol van hoop is. Dit lied zegt het zo mooi: ook al zijn er duizend vragen, al begrijpen wij God niet, Hij blijft ons met liefde dragen, Hij die alles overziet….
Aan deze God wil ik mij vasthouden, met vallen en opstaan, ook in deze crisistijd. De nabije toekomst is onzeker, maar laten we samen blijven zingen:

U geeft een toekomst vol Van hoop
Dat hebt U aan ons beloofd
Niemand anders, U alleen
Leidt ons door dit leven heen.

Geertje Vierhout